"Nowe praktyki kulturowe Polaków. Megaceremoniały i subświaty” T. Szlendak, K. Olechnicki- recenzja

W dzisiejszym wpisie przychodzę do Was z moją opinią o książce „Nowe praktyki kulturowe Polaków. Megaceremoniały i subświaty” Tomasz Szlendak i Krzysztof Olechnicki. Najkrócej rzecz ujmując owa pozycja opisuje życie kulturalne Polaków po 1989 roku dwóch autorów i dwa punkty widzenia.

•  Tytuł: Nowe praktyki kulturowe. Megaceremoniały i subświaty
• Autorzy: Tomasz Szlendak i Krzysztof Olechnicki
• Wydawnictwo PWN, książka do kupienia w Księgarni Internetowej PWN- TUTAJ
• ISBN: 978-83-01-19368-3
• Ilość stron: 375
• Okładka miękka

 Książka przedstawia w ciekawy sposób życie kulturalne Polaków po 1989 roku. Z jednej strony możemy przeczytać o festiwalach i tzw. kulturze iwentu, a z drugiej strony o tzw. zamkniętych enklawach i subświatach Internetu.

W pierwszej części książki, której autorem jest Tomasz Szlendak, dotyczącej festiwali, możemy poczytać o tzw. kulturze iwentowej oraz o takich wydarzeniach, jak Audioriver w Płocku, Mazurskiej Nocy Kabaretowej w Mrągowie, Castle Party w Bolkowie, czy Festiwalu Piosenki i Kultury Romów w Ciechocinku. Wszystkie te wydarzenia łączy jedno- przyciągają bardzo duże ilości ludzi. Autor opisuje je z perspektywy badacza, który próbuje zrozumieć co ciągnie ludzi do danego wydarzenia- udaje mu się przy tym wyciągnąć wiele ciekawych wniosków.

Na szczególną uwagę zasługuje Rozdział 7 Książki pt.: „Po co? Siedem motywacji”, w którym autor opisuje co przyciąga uczestników wielkich imprez plenerowych do wzięcia w nich udziału.

W części drugiej książki pod tytułem „Subświaty. Na wyspach odszczepionych znaczeń”, której autorem jest Krzysztof Olechnicki przeczytamy o internetowych subświatach kulturowych- muszę przyznać, iż mnie właśnie ta część książki zaciekawiła najbardziej. Autor wyróżnia 6 kategorii subświatów- kulturowo poranormalnych, ideowych Prometeuszy, fanów twórczości, miłośników, pasjonatów, wytwórców, twórców. Do każdego z nich podaje i opisuje przykłady, co ciekawe wśród wymienionych portali znajduje się wizaz.pl, który zna chyba każda kobieta, która szukała opinii o jakimś kosmetyku w Internecie.

Autor próbuje przeniknąć do wspomnianych wcześniej subświatów, aby poznać strukturę od wewnątrz. Robi to w sposób bardzo ciekawy, ukazując punkt widzenia kogoś „z zewnątrz”.

Książka jest bardzo ciekawa, można z niej dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy, poznać zachowania ludzi w określonych strefach - festiwale i społeczności internetowe. A, że są to strefy które dotyczą również nas - jeśli chodzi o mnie należę do subświatów internetowych, więc ciekawie czyta się o nich z perspektywy badacza.