Bo są sprawy o których nie mówimy każdemu .... Poród

W poście gdzie prosiłam Was o zadawanie mi pytań, padło pytanie o poród i nagonka, że nie wszyscy chcą o tym czytać... Wiele kobiet nie chce o tym rozmawiać, ale w internecie można spotkać multum relacji, opisów, a nawet fotorelacji. Ja nigdy nie lubiłam tego typu wpisów, a programy o porodach sprawiały, że szybko przerzucałam na inny kanał, będąc w ciąży tym bardziej unikałam wszelkich opisów...

Zdjęcie pochodzi ze strony http://www.kompensja.pl

Minął już ponad rok od mojego porodu - czas szybko leci i czasem nie nadążam przerzucać kartek w kalendarzu... co nie sprawiło wcale, że moje nastawienie się zmieniło. O moim porodzie nie zamierzam tutaj pisać, choć kilka razy się nad tym zastanawiałam, ale jednak jest to tak indywidualne przeżycie, że nawet gdybyśmy przeczytali sto opisów, to nigdy nie wiemy, jak to będzie u nas, a czyjeś opisy raczej nam nie pomogą, a mogą tylko sprawić, że nasz stres będzie jeszcze większy. Choć oczywiście, często czytamy, że poród to cudowne przeżycie i ból wcale nie jest taki duży, ale czy w nie wierzymy....

Mogę Wam natomiast opisać, jakie było moje nastawienie do porodu - jestem osobą, która stara się nie martwić i nie stresować na zapas - choć nie zawsze mi się to udaje... Starałam się myśleć o tym wydarzeniu pozytywnie, nie myślałam o tym, jak będzie bolało, czy dam radę - bo byłam nastawiona, że muszę dać radę dla mojej córeczki i jakoś to będzie. Urodziłam w 37 tygodniu + 5 dni, więc jeszcze nie zdążyłam do końca zacząć się stresować, bo wydawało mi się, że mam jeszcze trochę czasu, ale okazało się, że Łucji spieszyło się na ten świat. 

Kolejna sprawa to zajęcia z położną, na które uczęszczałam będąc w ciąży, one sprawiły, że czułam się w jakiś sposób przygotowana i wiedziałam czego mogę się spodziewać - przynajmniej teoretycznie.Cały czas zachwalam te zajęcia, bo one bardzo dużo mi dały i pomogły psychicznie przygotować się do porodu. 

Jeszcze o jednej rzeczy mogę Wam napisać - ostatnio kuzynka zapytała mnie co sądzę o znieczuleniu przy porodzie, początkowo nie miałam zdania, wcześniej nie brałam takiej opcji pod uwagę, ale jeśli zdecydowałabym się na drugie dziecko - z pewnością bardzo mocno rozważyłabym tą opcję.

Ja podczas porodu miałam możliwość używania gazu rozweselającego - niestety nie umiałam albo nie mogłam go właściwie użyć - nie dawałam rady się nim "porządnie zaciągnąć", więc niestety w moim  przypadku się nie sprawdził i mi nie pomógł, ale czytałam wiele pozytywnych opinii na temat gazu przy porodzie.

Myślę, że mimo wszystko do pierwszego porodu jest łatwiej przygotować się i nastawić pozytywnie - dobre nastawienie to podstawa, przy drugim porodzie - może towarzyszyć większy strach - tak twierdziła moja koleżanka, która rodziła drugie dziecko tydzień przede mną - pierwszą miała cesarkę, bo były problemy,  więc drugiego porodu bardzo się bała - okazało się, że zupełnie niepotrzebni, bo jej poród trwał dosłownie kilkanaście minut.

Jakie było Wasze nastawienie do porodu i czy czytacie tego typu opisy?